Mijn ged8 samen gebr8

De auto in de jaren '60 was nog niet zo alom vertegenwoordigd als nu, maar mijn ouders hadden een zaak (De MINI MARKT) en voor hen was een auto onmisbaar voor hun winkel. Ik speelde niet alleen met autootjes toen ik klein was, maar ik reed ook graag mee met de auto. Mijn ouders hadden dan ook (voor de zaak) verschillende auto's, die ik zag passeren in de jaren '60 - '70. Ik met mijn autootjes in de tijd van " Stirling Moss " Opel Kapitän van de jaren '60 Opel record station wagon rond de jaren 70 Mercedes W115 Volkwagen T2 - busje Honda Accord rond de jaren '80 Ik ben dan wel geen auto-mechanieker van opleiding (A3 mechanieker), maar ik heb van kleins af aan - zoals vele jongens zeker - interesse gehad voor auto's. Niet alleen de auto, maar ook de techniek vond ik wel leuk. Daarom was ik als jonge knaap al aan het aftellen tot ik 18 werd, want dan kreeg ik mijn eerste autootje. Even alles op een rijtje:  Al vanaf mijn 14-15 jaar, croste ik met

Wie een website of weblog heeft en die aan een breder publiek wil laten kijken, kan die toevoegen op " Blog.startpagina.be ". Vele mensen die bloggen of een website onderhouden (als hobby of beroep) kunnen zo anderen de kans geven om mee te volgen.  Ik voegde mijn blog (deze) ook toe en dit ziet er zo uit . (klik op link voor het echte resultaat) Je voegt zelf enkele typerende beelden toe van je website of blog en je bent "te bezoeken" na goedkeuring van de beheerders van Blog.startpagina. Uw link wordt dan permanent gepubliceerd en je kan je afbeeldingen op die startpagina, via jouw account, zelf aanpassen.

Op uitnodiging van Gino De Paep, kreeg ik via Facebook de opdracht om eens te bekijken welke albums mijn muzieksmaak beïnvloed hebben, door de jaren heen. We zijn ondertussen al heel wat jaren verder, dan de jaren waar we "echt beïnvloedbaar" waren. Vermits ik in de 'jaren van scouts en turnkring' al feestjes verzorgde met muziek, had ik ook een "algemene commerciële smaak". Alles wat de meesten graag hoorden, hoorde ik ook graag en kocht ik om te "draaien". Ik bouwde mijn platendraaiers, mengpaneel en micro in, in een houten kist om gemakkelijk te kunnen verhuizen naar een feestbestemming, dus de jaren '70 waren het meest muzikaal voor mij. Ik had ook een bel boven op mijn kamer hangen, want de muziek stond meestal zo hard, dat ik nooit iemand hoorde roepen beneden aan de trap. Ze konden dan bellen :-) In onze tijd was het "al VINYL wat de plaat draaide". Zowel 45- als 33 toeren platen. Ook al eens een gekleurde vinylplaat. Ik heb no

Een (45-toeren) plaatje dat me altijd 'als kleine jongen' is bijgebleven is het verhaaltje van " Het spel kaarten van Gerard De Vries". Over een soldaat, die een prachtige uitleg doet over zijn spel kaarten, wanneer hij hiermee zit "te spelen" in de kerk en gesnapt wordt. Ik heb dat plaatje grijs gedraaid en kende toen de tekst helemaal vanbuiten. Ik vind het nog altijd heel goed gevonden. Ook het liedje "Teddybeer", over een gehandicapt jongetje, dat mee mocht rijden met een truckchauffeur is prachtig. Hij zoekt contact via de 27 MC met andere truckchauffeurs en krijgt een grote respons. Ik vond het een aangrijpend verhaaltje. Nu nog altijd. In ieder geval zinvoller, dan die 'ketelmuziek' zonder inhoud.

Een prachtig verhaaltje, dat me altijd bijgebleven is. Ik wou het hier dan ook graag delen met jullie. Een heleboel levenswijsheid.

Wanneer ik terugblik op mijn loopbaan, dan valt er één groot hoofdstuk van 31 jaar trouwe dienst op " De Crown Cork ". In de jaren '80 in Deurne (bij Antwerpen) beter bekend als "Het stopkesfabriek aan de brug van den azijn". In het jaar 1981 begon ik bij Crown Cork als kwaliteitscontroleur en 31 jaar later (in 2012) werd de Belgische tak van deze multinational gesloten wegens 'herstructurering'. Meer dan 300 (resterende) werknemers werden collectief ontslagen (met begeleiding) en de firma werd definitief gesloten. Een ramp voor ieder van ons. Want de Belgische Crown werd ooit "het vlaggenschip van Europa" genoemd door de Amerikanen. Maar de loonkosten waren blijkbaar een doorn in het oog. Alles werd verdeeld naar lage loon landen en/of landen waar ze nog productiecapaciteit over hadden. Een pijnlijke mijlpaal in mijn leven toch wel. Vooral moreel. Het was er gewoon leuk werken. Een hechte groep mensen, die mekaar kenden na vele jaren. Menselij